به نقل از «آفتاب»

جیمز وب نظریه تشکیل کهکشان‌ها را به چالش کشید

تاریخ انتشار: ۱۸ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۷۸۹۱۰۳

آفتاب‌‌نیوز :

مزیت مهم تلسکوپ فضایی جیمز وب که هنوز هم ما را با داده‌های خود غافلگیر می‌کند، توانایی آن در رصد عمیق گذشته است. این تلسکوپ با رصد بخش فروسرخ طیف الکترومغناطیسی، می‌تواند نوری را مشاهده کند که میلیارد‌ها سال طول کشیده تا به ما برسد و توسط جهان در حال انبساط منتشر شده است.

به گزارش اسپیس، نگاه تخصصی جیمز وب به جهان به تازگی شگفتی دیگری را نمایش داده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

کهکشان‌های متعددی که شبیه به کهکشان راه شیری ما هستند، پیدا شده‌اند که بین هشت تا ۱۱ میلیارد سال قبل یعنی زمانی که جهان بسیار جوان‌تر بوده، شکل گرفته‌اند.

تحقیقات جدیدی که توسط دانشگاه تگزاس در آستین (UT Austin) منتشر شده نشان‌دهنده‌ی رصد‌های وب از کهکشان‌هایی با ستون‌های ستاره‌ای (stellar bars) و خطوط مستقیم ستاره‌ای است که از مراکز کهکشان تا قرص‌های بیرونی کشیده شده‌اند. براساس بیانیه این دانشگاه، این کشف می‌تواند دانشمندان را ملزم کند که نظریه‌های خود در مورد تکامل کهکشان‌ها را اصلاح کنند.

این اولین بار است که ستون‌های ستاره‌ای در چنین کهکشان‌های جوانی مشاهده می‌شوند و مدل‌های موجود در مورد چگونگی شکل‌گیری و رشد کهکشان‌ها را به چالش می‌کشند. آن‌ها همچنین ممکن است به اخترشناسان کمک کنند تا به سؤالات موجود در مورد کهکشان‌ها پاسخ دهند، مانند اینکه سیاهچاله‌های پرجرم چگونه در مراکز کهکشانی شکل می‌گیرند و چگونه کهکشان‌ها مواد کافی برای ساختن ستاره در مراکز خود را دریافت می‌کنند. موردی که با عنوان مشکل زنجیره تامین شناخته می‌شود.

یوچن گوئو (Yuchen Guo)، نویسنده اصلی این مطالعه، افزود: برای این مطالعه، ما به الگوی جدیدی نگاه کردیم و هیچ‌کس پیش از این از چنین داده‌هایی استفاده نکرده و چنین تجزیه و تحلیل‌های کمی انجام نداده بود؛ بنابراین همه چیز جدید است. مثل رفتن به جنگلی که هیچ‌کس تا به حال داخل آن نرفته است.

یکی از ستاره‌شناسان دانشگاه تگزاس می‌گوید که این ستون‌های ستاره‌ای می‌توانند مشکل زنجیره تامین در کهکشان‌ها را حل کنند.

درست همانطور که ما نیاز داریم مواد خام را از بندر به کارخانه‌های داخلی بیاوریم و محصولات جدید تولید کنیم، یک ستون ستاره‌ای نیز گاز را با قدرت به منطقه مرکزی منتقل می‌کند، که در آن این ماده به سرعت به ستاره‌های جدید تبدیل می‌شود.

این کشف گواه دیگری بر قابلیت‌های خارق‌العاده تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا و گامی به سوی درک چگونگی پیدایش کهکشان‌هایی مانند کهکشان راه شیری است.

منبع: خبرگزاری ایسنا

منبع: آفتاب

کلیدواژه: جیمز وب کهکشان ها ستاره ای جیمز وب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۷۸۹۱۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

۷ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟

به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوری‌ها، کشف‌ها و حتی زادروزها و درگذشت‌های دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمی‌گیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز 7 اردیبهشت برابر 26 آوریل را ورق می‌زنیم.

***

واپاشی ماهواره امید

چنین روزی در اردیبهشت ۱۳۸۸ خورشیدی، ماموریت ماهواره امید، اولین ماهواره ساخت کشور که کل تجهیزاتش در صنایع الکترونیک ایران طراحی و تولید شد به پایان رسید. ساخت این ماهواره از ۱۵ اسفند ۱۳۸۴ آغاز و ظرف مدت ۲ سال برای انجام آزمایش‌های مشترک آماده شد و در شب ۱۴ بهمن ۱۳۷۸ در مدار قرار گرفت. «امید» دومین ماهواره ایران در مدار بود. اولین ماهواره ایرانی، سینا ۱ نام داشت که سال ۲۰۰۵ از روسیه و برای ایران به فضا پرتاب شد. پس‌از پرتاب امید، سازمان فضایی آمریکا- ناسا- موفقیت‌آمیزبودن این پرتاب را تایید کرد. امید ماهواره‌ای مخابراتی با ابعاد کلی سازه ۳۸ در ۳۸ سانتی‌متر در حالت بسته و وزن ۲۷ کیلوگرم بود که هر ۲۴ ساعت، در ارتفاع مداری ۲۴۶ تا ۳۷۷ کیلومتر، ۱۵ بار دور زمین می‌چرخید و گزارش‌های دورسنجی را به مرکز فضایی ایران می‌فرستاد. این ماهواره پس‌از ۸۲ روز ماموریت، با جو غلیظ مناطق غربی آمریکای جنوبی و اقیانوس آرام برخورد کرد و کار خود پایان داد.

پرتاب تلسکوپ فضایی هابل

چنین روزی در آوریل ۱۹۹۰ میلادی شاتل فضایی دیسکاوری از پایگاه کیپ کاناروال پرتاب شد تا محبوب‌ترین و تاثیرگذارترین تلسکوپ‌ فضایی جهان را به مدار برساند. دیسکاوری در این ماموریت حامل تلسکوپ فضایی هابل بود که نامش را از ادوین هابل، اخترشناس آمریکایی گرفته است. به‌ اعتقاد بسیاری از دانشمندان و علاقه‌مندان نجوم، تلسکوپ فضایی هابل که حاصل همکاری سازمان‌های فضایی اروپا و آمریکا (اسا و ناسا) است مهم‌ترین ابزار ساخته‌شده در کل تاریخ علم است. هابل نخستین تلسکوپ نوری بود که موفق شد از یک سیاهچاله تصویربرداری کند. این سیاهچاله جرمی معادل چندمیلیارد برابر خورشید دارد. همچنین برای اولین‌بار توانست تصاویری واضح از تولد و مرگ ستارگان ارائه کند.

اندرو اسمیت هالیدی

اندرو اسمیت هالیدی، مهندس و مخترع انگلیسی‌آمریکایی که سامانه تراموا را برای اولین‌بار در تپه‌های شیب‌دار خیابان‌های سانفرانسیسکو ساخت و آن را در اول آگوست ۱۸۷۳ راه‌اندازی کرد درگذشت. ترامواهای روی ریل مجهز به وسیله‌ای مکانیکی بودند که کابل متحرک بی‌انتهای زیرزمینی را برای حرکت می‌گرفت و رها می‌کرد تا متوقف شود. کابل از اطراف قرقره‌ها عبور می‌کرد و با چرخ بزرگی در موتورخانه به حرکت در می‌آمد. او قبل از نقل مکان به ایالات متحده در سال ۱۸۵۳ شغل ساخت طناب سیمی را از پدرش آموخته بود. هالیدی ساخت طناب سیمی تراموا را در سال ۱۸۵۷ آغاز کرد. او همچنین روشی را برای جابه‌جایی بار روی دره‌ها بااستفاده از یک طناب سیمی بی‌پایان و اختراعاتی برای انتقال نیرو با طناب سیمی ابداع کرد که منجر به ساخت تله‌کابین‌ها و ترامواهای امروزی شد.

ولادیمیر کاماروف

ولادیمیر میخائیلوویچ کاماروف، فضانورد شوروی در چنین روزی درگذشت. او را به‌عنوان اولین انسانی می‌شناسند که طی یک ماموریت فضایی جان باخت. کاماروف در دو ماموریت فضایی پرواز کرد. نخستین‌بار، در ماموریت یک‌روزه، ۱۲ تا ۱۳ اکتبر ۱۹۶۴، فرمانده وسخود-۱ بود. در این ماموریت، بوریس بوریسوویچ یگوروف، اولین پزشک شاغل در فضا و کنستانتین فئوکتیستوف مهندس فضاپیما حضور داشتند. برای این فرود، چترهای فضاپیما در ارتفاع ۷ کیلومتری باز شدند و در پی آن، سامانه فرود نرم که از جریان گازهای نازل‌ها برای کاهش سرعت تماس نزدیک به صفر با زمین استفاده می‌کرد فعال شد. کاماروف، طی فرود پس‌از دومین ماموریت فضایی‌اش وقتی فرمانده سایوز-۱ بود، در روزهای ۲۳ و ۲۴ آوریل ۱۹۶۷ در پروازی که حدود ۲۷ ساعت به‌طول انجامید جان باخت. در مرحله بازگشت، فضاپیمای او در چتر اصلی خودش گیر کرد و چندین مایل بعد به زمین سقوط کرد.

()

انتهای پیام/